ESNAF SAHRESİ

Gaziantep bilinen tarih boyunca yerleşim merkezi ve ilgi odağı olmuş bir kenttir.Çok çeşitli kültürlere ev sahipliği yaptığı için gerek gelenek görenek olarak gerek yemek kültürü olarak çok zengin ve dikkat çekicidir.

Bilindiği gibi Gaziantepliler damak zevklerine çok düşkündür.Bunu uzun uzun anlatmaya gerek yok.

Hele mangal ve kebap deyince bu işin zevkine varan ve bunu bir keyif aracı haline getiren bir kültür yaratan bu şehrin insanlarıdır.Yaz aylarında Gaziantep’e gidenler dülük ormanının yanından geçerken orman yanıyor zannederler.Bol kuyruk yağlı kebapların piştiği mangal dumanıdır bunlar.

Türkiye genelinde piknik adı verilen bu eyleme antepli sahre der.Ve sahrenin mevsimi olmaz.

Yazın zaten normal,sonbaharda gazel (sararmış yaprak) tepelemeye,kışın kar tepelemeye gidilir.Eh tabi baharı da karşılamak gerekir ki hatırı kalmasın.

Sahre de ağırlrk kebaptadır.Ama ince bulgurla yapılan köfteleri,zeytinyağlıları da unutmamalı.Tabi içki.

Şunu da belirtelim sahrenin nasıl ki mevsimi yok saati de yoktur.

Yalnız yaz ayların da bir ayrıcalık vardır bu mevsim “Esnaf sahresi” mevsimidir.

Kunduracılar,yemeniciler,kebapçılar,terziler,fırınlar,tamirciler velhasıl ne kadar esnaf varsa

Esnaf sahresine gider.

Esnaf odası her esnaf grubuna pazara gelmeyen bir gün belirler.Örneğin fırıncılar 25 haziran,tamirciler 26 haziran terziler 27 haziran gibi .

Belirtilen o gün o esnaf grubunun çalışması yasaktır.Yalnız fırınlarda nöbetçi fırın belirlenir ve çalışmasına izin verilir.

O gün her patron çalışanları sahreye götürmek zorundadır.Bütün masraflar patrona aittir.Patron yemekleri yaptırır içeceklerini alır sabahın erken saatlerin de sahreye götürür.

Elemanlar alabildiğine saygı çerçevesin de özgürce felekten bir gün çalarlar.

Nöbetçi kalan esnaf çalışanlarına fazla mesai öder.Veya özel bir durum dolayısıyla sahreye

Götüremeyen patron çalışanlarına ekstra para öder.Ama işyerini açamaz.

Sahrede patronun yapacağı ikramın büyüklüğü bir övünme vesilesidir.

Sanayileşme, göç esnafların gücünü ve özelliğini kaybetmesi ve benzeri gelişmeler ne yazık ki bu güzel geleneğin bir çok gelenek gibi kaybolmasına yol açmıştır.

Sanıyorum antep te bile 30 yaşın altındakiler bu geleneği bilmezler.Yılda bir gün dahi olsa çalışanlar üzerindeki olumlu etkiyi hissedemezler. Umarım yanılıyorumdur .

Parmakla sayılacak kadar esnaf uyguluyormuş..

Tekrar canlandırabilirmiyiz .Bilmiyorum.Çok zor.Antebin yerlisi azınlık olmuş.

Antep ……….

Neyse esnaf sahresini anlatmak için bunları yazdım.Fazlasına girersem gerçek bir antepli olarak ağlamaya başlarım.

Hoşça kalın